Turken letten op de "griep" bij het roken van waterpijp

Eerlijk gezegd zag ik toen ik voor het eerst in Turkije aankwam in een café een glazen fles groter dan een plastic emmer voor drinkwater, met verschillende slangen eraan, ik wist echt niet wat het was. Ik vroeg mijn Turkse vrienden zelfs om te weten dat dit een waterpijp is voor het roken van waterpijp, die erg fris aanvoelt. Want sinds ik een kind was, zag ik dat de waterpijpen die mijn grootvaders rookten allemaal van koper waren, en ze waren zo klein dat ze in mijn handen konden worden gehouden. Ik had nog nooit een waterpijp zo groot als Turkije gezien.

In feite is het roken van waterpijp voor de Turken ook een "exotisch product", dat uit het buitenland wordt geïmporteerd. Het was voor het eerst populair in het oude India. Aanvankelijk rookten Indiërs cacaodoppen (sommige mensen zeggen kokosnootschalen) en inhaleerden ze de rook met stro. De Arabieren leerden het snel en noemden het "Nardir", maar in plaats van cacaodoppen te roken, rookten ze cacao.

Later verspreidde het zich naar Perzië en Turkije, en de Turken begonnen in de 16e eeuw waterpijp te roken. Waterpijpen Het gereedschap dat nodig is om waterpijpen te roken zijn de bovengenoemde vaten genaamd "Nargile" (blijkbaar afgeleid van het Arabisch). Ze zijn over het algemeen conisch of cilindrisch en zijn verdeeld in bovenste en onderste lagen. Water wordt op de onderste laag geplaatst. Tabaksbladeren en houtskoolvuur worden bovenaan in de metalen rookpot geplaatst. In het midden zit een rechte pijp. Er lopen verschillende slangen rond de pot. Buis en mondstuk, de roker houdt het rechte gedeelte van de buis vast en inhaleert watergefilterde rook door het mondstuk.

Er zijn ook verschillende soorten waterpijpen, bovenstaande is voor meerdere personen om samen te roken. Er zijn ook waterpijpen voor slechts één persoon, die kleiner van formaat zijn. Naast glas kunnen waterpijpen ook van porselein of metaal (zoals messing) worden gemaakt, en de duurdere exemplaren zijn van Boheems kristal of Chinees keramiek. Rookpotten zijn over het algemeen gemaakt van koper of klei, en sigarettenhouders zijn gemaakt van keramiek of steen. In het verleden waren de waterpijpen die in de Ottomaanse paleizen werden gebruikt, gemaakt van kristal en waren de pijpen van goud of zilver. De slangen waren ingelegd met verschillende edelstenen, wat erg elegant was. Nu zijn ze nog steeds verkrijgbaar in het Topkapi Paleis Museum in Istanbul. Zien.

Net zoals het drinken van thee een theeceremonie heeft, heeft het roken van waterpijp ook een "griep", en duurt het hele productieproces enkele uren. Allereerst moet een soort tabak genaamd "Tumbek", afkomstig uit Iran, worden gehakt en een nacht in water worden geweekt, vervolgens eruit worden gehaald, afgedekt met een natte handdoek en een tijdje laten staan. Dit proces wordt "hydrateren" genoemd. Tabak is goed. Dat is de sleutel tot slecht zijn. Wanneer u rookt, plaatst u de voorbereide tabak in de koperen pot bovenaan de rookpot en kan deze na het aansteken worden gerookt. Het roken van een waterpijp is als het roken van een pijp, inhaleren met het middenrif, het inademen van de rook in de maag en niet in de borstholte, de rook wordt eerst gefilterd door water, zodat schadelijke stoffen niet direct in het lichaam worden ingeademd. Hoewel Tumbek-tabak 5-10 keer meer nicotine bevat dan gewone tabak, is het daarom veel minder schadelijk vanwege het filterende effect van water.

De beste tumbek van Turkije wordt geproduceerd in de Hadim-districten van de provincies Hatay en Konya en concurreert nu met Arabische landen. Yembek-tabak geïmporteerd uit Egypte is gemaakt van gefermenteerd fruit en heeft smaken zoals appel, amandel, aardbei, banaan, munt, en is erg populair onder jongeren. Een goede plek om waterpijp te roken is de "Ottomaanse periode". Het roken van waterpijpen was erg populair. Er zijn speciale plekken in cafés waar mensen kunnen roken. Daarnaast zijn er speciale rokerijen. Nu is het aantal mensen dat waterpijp rookt enorm verminderd, maar in sommige cafés of theehuizen zitten mensen vaak in twee- of drietallen naast de waterpijp, terwijl ze plezier maken en kletsen.

Als je shisha wilt proberen, is een plaats genaamd "Songlin Po" in het Aziatische deel van Istanbul een van de beste plaatsen om naartoe te gaan. Het is een 267 meter hoge heuvel bedekt met pijnbomen. Vanaf de top kun je de Zee van Marmara en de Bosporus zien. Er zijn veel marmeren zitjes en een koffiehuis op de heuvel. Bezoekers drinken thee, koffie en waterpijp. Byzantijnse keizers rustten hier na de jacht.

Maar de sultans van het Ottomaanse Rijk waren niet geïnteresseerd, dus werd het verlaten. Pas in de tijd van sultan Mahmud werd deze plaats een goed zomerverblijf voor de koninklijke familie en edelen. Toen sultan Abdulhamit II het deed, werd het het vierde grootste zomerresort van Istanbul. Het is nog steeds een van de plaatsen die toeristen graag bezoeken.